طعنه از دشمنت، ای دوست شنیدن تا کی؟ /  به بدن پیرهن صبر دریدن تا کی؟

پیش رو بودن و روی تو ندیدن تا کی؟ /   بار هجران تو بر دوش کشیدن تا کی؟

ما غرق ساحل دریا هستیم /  مانند جزیره های تنها هستیم

دیدیم چرا نیامدی حق داری!  /  تعطیل تر از جمعه خود ما هستیم!!

مولا شنیدیم لاله‌ها را دوست داری /  آینه‌های آشنا را دوست داری

با یاد قرآنی که بر نی خوانده می‌شد /  صوت مناجات و دعا را دوست داری

مولا شنیدم نی حکایت کرد از تو /  می‌گفت دل‌های رها را دوست داری

مولا شنیدم در مقام آسمان‌ها /  تنها مقام کربلا را دوست داری

از اهل بیتت از دلت پیداست بسیار /  آتش گرفتن را دوست داری

مولا اگرچه این لیاقت را نداریم /  اما بگو ایا تو ما را دوست داری؟!

   قصه از حنجره‌ایست که گره خورده به بغض

   صحبت از خاطره‌ایست که نشسته لب حوض

   یک طرف خاطره‌ها !

   یک طرف پنجره‌ها !

   یک طرف راز بقا !

   در همین آوازها !

   حرف آخر زیباست

   آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم ؟

   حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست...

گفتی که مرا دوست نداری، گِله‌ای نیست       بین من و عشق تو ولی فاصله‌ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من ده       گفتی که باید بروم، حوصله‌ای نیست

پرواز  عجب عادت خوبیست  ولی حیف      رفتی تو  و  دیگر اثر از چلچله‌ای نیست

گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت      جز عشق تو در خاطر من مشغله‌ای نیست

رفتی تو ، خدا پشت و پناهت ، به سلامت       بگذار بسوزد دل من ، مسئله‌ای نیست...

من که می‌دانم شبی عمرم به پایان می‌رسد

نوبت خاموشی من سهل و آسان می‌رسد

من که می دانم که تا سرگرم بزم و مستی‌ام

مرگ ویرانگر چه بی رحم و شتابان می‌رسد

آنكه چشمان تو را این همه زیبا می‌كرد

كاش از روز ازل فكر دل ما می‌كرد

یا نمی داد به تو این همه زیبایی را

یا مرا در غم عشق تو شكیبا می‌كرد

ساقیا امشب صدایم با صدایت ساز نیست

یا که من بسیار مستم یا که سازت ساز نیست

چه کسی می‌گوید که گرانی اینجاست؟

                         لطفاً به ادامه‌ی مطلب بروید ....

به "مالک" بگویید برگردد...!

به حضرت عصر ارواحنا فداه بگویید نیایـــــد...!

عصر، عصر ما نیست؛

مردم تحمل سختی ندارند؛

از "اسلام" فقط "سلام"...

و از "عاشورا" فقط "سینه زنی" بلدند...!

"امان نامه" ای که "ابالفضل" علیه السلام نگرفت،

مردم "عاشورایی" ما گرفتنــــــد...!؟!

روزگارا !

تو اگر سخت به من می‌گیری

با خبر باش که پژمردن من آسان نیست...

گرچه دلگیرم از دیروزم،

گرچه فردای غم‌انگیز مرا می‌خواند،

لیک باور دارم ...

دلخوشی‌ها کم نیست،

زندگی باید کرد ...

تقدیم به همه ی مادران خوب و دوست‌داشتنی و مهربان

---------------------------------

آسمان را گفتم :       می‌توانی آیا

 بهر یک لحظه‌ی خیلی کوتاه

روح مادر گردی ؟         صاحب رفعت دیگر گردی ؟
گفت نی نی هرگز !!!
من برای این کار
کهکشان کم دارم         نوریان کم دارم
مه و خورشید به پهنای زمان کم دارم !

خاک را پرسیدم :       می‌توانی آیا
دل مادر گردی ؟
آسمانی شوی و خرمن اختر گردی ؟
گفت نی نی هرگز !
من برای این کار
بوستان کم دارم      در دلم گنج نهان کم دارم !

این جهان را گفتم ،      هستی کون و مکان را گفتم :
می توانی آیا      لفظ مادر گردی ؟
همه‌ی رفعت را       همه‌ی عزت را       همه‌ی شوکت را
بهر یک ثانیه بستر گردی ؟
گفت نی نی هرگز !
من برای این کار
آسمان کم دارم       اختران کم دارم
رفعت و شوکت و شان کم دارم !       عزت و نام و نشان کم دارم !

آن جهان را گفتم :        می‌توانی آیا
لحظه ای دامن مادر باشی ؟
مهد رحمت شوی و سخت معطر باشی ؟
گفت نی نی هرگز !
من برای این کار
باغ رنگین جنان کم دارم !
آنچه در سینه ی مادر بوُد آن کم دارم !

روی کردم با بحر :       گفتم او را آیا
می‌شود این‌که به یک لحظه‌ی خیلی کوتاه
پای تا سر ، همه مادر گردی ؟
عشق را موج شوی
مهر را مهر درخشان شده در اوج شوی ؟
گفت نی نی هرگز !
من برای این کار       بیکران بودن را
بیکران کم دارم
ناقص و محدودم       بهر این کار بزرگ
قطره ای بیش نیم
طاقت و تاب و توان کم دارم !

صبحدم را گفتم :       می توانی آیا
لب مادر گردی         عسل و قند بریزد از تو ؟
لحظه ی حرف زدن
جان شوی  عشق شوی  مهر شوی  زر گردی ؟
گفت نی نی هرگز !
گل لبخند که روید ز لبان مادر
به بهار دگری نتوان یافت !     در بهشت دگری نتوان جست !
من از آن آب حیات      من از آن لذت جان
که بود خنده ی او چشمه ی آن
من از آن محرومم
خنده ی من خالیست
زان سپیده که دمد از افق خنده ی او
خنده ی او روح است
خنده ی او جان است
جان روزم من اگر ،  لذت جان کم دارم
روح نورم من اگر ،  روح و روان کم دارم

کردم از علم سؤال :        می توانی آیا
معنی مادر را       بهر من شرح دهی ؟
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
منطق و فلسفه و عقل و زبان کم دارم !
قدرت شرح و بیان کم دارم !

در پی عشق شدم
تا در آیینه ی او چهره ی مادر بینم
دیدم او مادر بود
دیدم او در دل عطر       دیدم او در تن گل
دیدم او در دم جان پرور مشکین نسیم
دیدم او در پرش نبض سحر      دیدم او در تپش قلب چمن
دیدم او لحظه ی روئیدن باغ
از دل سبزترین فصل بهار      لحظه‌ی پر زدن پروانه
در چمنزار دل انگیزترین زیبایی
بلکه او درهمه‌ی زیبایی
بلکه او درهمه‌ی عالم خوبی ،  همه‌ی رعنایی
همه جا پیدا بود
همه جا پیدا بود

جهت مشاهده‌ی مجموعه شعرهایی زیبا در وصف مادر به ادامه مطلب مراجعه شود...لطفاً...

اگر تو نبودی کدام واژه مرا تا عروج می‌برد؟
اگر تو نبودی سلام را که به لبخند پاسخش می‌داد؟
نگاه منتظرم راه بر نگاه که می‌بست؟
ز پشت پنجره ، چشمان من که را می‌جست؟
اگر تو نبودی ، کدام واژه به لبهای من گره می‌خورد؟
سرای خاطره‌ام رازدار که می‌بود؟
اگر تو نبودی ، دلم هوای که می‌کرد؟
سفر به یاد که آغاز می‌توانستم؟
اگر تو نبودی، فضای خاطره‌ام عطر یاد که را داشت؟
کدام واژه به جای تو ورد لب می‌شد؟
اگر تو نبودی ، دل غمدیده را چه کسی می‌برد؟
کدام خنده مرا جان تازه می‌داد؟
کدام شرم نجیبانه آتشم می‌زد؟
کدام بغض غریبانه ، گریه سر می‌داد؟
اگر تو نبودی ، به شوق که آغاز می‌توانستم؟
به کوی که پرواز می توانستم؟
 
تو را به جان سپیده ؛ تو را به سوسن و شبنم
تو را به ساقه‌ی گندم، تو را به سوره‌ی مریم
تو را به نازکی خواب یک بنفشه‌ی زیبا
تو را به بارش باران، تو را به آبی دریا
تو را به پاکی کوثر، تو را به عمر شبنم بی‌تاب
تو را به رویش نیلوفرانه در مهتاب
تو را به جان شقایق ، تو را به لاله‌ی تبدار
تو را به گرمی آتش ، تو را به لحظه‌ی دیدار
تو را به هق هق آرام و بی صدا ، سو گند
بمان...
بمان که گر تو بمانی ، بهار خواهد ماند
بمان که گر تو بمانی ، هزار خواهد خواند
بمان بهانه‌ی بودن ، بمان دلیل سرودن
بمان امید شکفتن 
که گر تو بمانی
دوباره خواهم ماند ، دوباره خواهم خواند
برای باور فردا ، شبانه خواهم راند
بمان که من به شوق بودن با تو
به آفتاب روشن فردا سلام خواهم داد
بمان که گر تو بمانی 
امید خواهد ماند ...

                                 شعر از:  كيوان شاهبداغي

یا مقلّب القلوب و الأبصار، یا مدبّر اللّیل و النّهار، یا محوّل الحول و الأحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال.
آغاز سال 1392 را به همه‌ی دوستان و عزیزان تبریک عرض نموده و از خداوند منان آرزوی بهترین‌ها را برای بهترین‌ها دارم.

متن پیام نوروزی رهبر معظم انقلاب نیز در ادامه مطلب قابل دریافته...

با سلام خدمت همه‌ی دوستان عزیز،

پیشاپیش آغاز سال جدید را به شما تبریک میگم،

اینم یه شعر فوق‌العاده زیبا تقدیم به همه‌ی عزیزان :

فردا اولین روز از سال 92 ...

اگر زنده بودم من ...

یاد من باشد فردا حتماً ،

دو رکعت راز بگویم با او

و بخواهم از او ، که مرا در یابد

و دل از هرچه سیاهی ست ، بشویم فردا

روزن دل بگشایم بر عشق

تا که آن نور بتابد بر دل

تا دلم گرم شود ، یخ دل آب کنم ، تا که دلگرم شوم

یاد من باشد فردا حتماً ،

صبح بر نور سلامی بکنم 
سیصد و شصت و چهار غفلت را ، من فراموش کنم
سینه خالی کنم از کینه این مردم خوب
و سلامی بدهم بر خورشید 
گوش بر درد دل ابر کنم 
تا که دل تنگ نباشد دیگر 
و ببارد آرام
یاد من باشد فردا دم صبح 
خواب را ترک کنم ، زودتر بر خیزم
چای را دم بکنم 
به پدر ، شاخه گلی هدیه دهم 
بوسه بر گونه مادر بزنم 

این شعر کمی طولانی‌است، ولی ارزش خوندن چندباره تا آخر رو داره... در ادامه مطلب...

پیشنهاد ویژه "نوای بی‌نوای ما" در آستانه‌ی فرا رسیدن سال ۹۲ به همه‌ی دوستان و خوانندگان محترم این وبلاگ ، دانلود تقویم سال 1392 شمسی است که از طریق لینک زیر امکان‌پذیر می‌باشد.

لازم به ذکر است که این تقویم فوق‌العاده و با امکانات متعدد توسط مؤسسه موج همراه نور و با عنوان "تقویم اسلامی باد صبا" برای گوشی‌های نسخه‌ی اندروید و جاوا عرضه شده است.

حتماً دریافت نموده و نصب نمایید:

 لینک دریافت تقویم باد صبا 92

دعوا بر سر خـال !

حکايت دعوا بر سر «خال» از زمان خواجه حافظ شيرازي آغاز گرديد و تا زمان معاصر ما کشيده شد!
داستان با بيتي از اشعار حافظ آغاز گرديد. سپس صائب تبريزي در سالهاي بعد به گونه‏اي انتقادي و با الگو برداري
از اصل شعر، حافظ را محکوم به اشتباهش کرد و نهايتا شهريار پاسخي زيبا و شنيدني براي صائب تيريزي سرود.

حافظ :

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را  ---   به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را 

صائب تبريزي :

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را  ---   به خال هندويش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چيز مي‏بخشد ز مال خويش مي‏بخشد  ---   نه چون حافظ که مي‏بخشد سمرقند و بخارا را

شهريار :

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را  ---   به خال هندويش بخشم تمام روح و اجزا را
هر آنکس چيز مي‏بخشد بسان مرد مي‏بخشد  ---   نه چون صائب که مي‏بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور مي‏بخشند  ---   نه بر آن ترک شيرازي که برده جمله دل‏ها را

به هر حال داستان به اينجا ختم نشد و در گوشه کنار اشعاري را با مضاميني مشابه داريم.
البته موارد بالا به صورت رسمي و از قول شاعران شناخته شده بود.


مثلاً :

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را  ---   فداي مقدمش سازم سر و دست و تن و پا را
من آن چيزي که خود دارم نصيب دوست گردانم  ---   نه چون حافظ که مي‏بخشد سمرقند و بخارا را

و يا در جايي ديگر کمي طنز آلود :

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را  ---   به خال هندويش بخشم يه من کشک و دو من قارا
ز خاک گور مي‏دانم سر و دست و تن و پا را  ---   ز مال غير مي‏دانم سمرقند و بخارا را
عزراييل ز ما گيرد تمام روح و اجزا را   ---   چه خوشتر مي‏توان باشد؟ ز آن کشک و دو من قارا

اما داستان باز هم ادامه يافت :

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را  ---  به خال هندويش بخشم سرير روح ارواح را
مگر آن ترک شيرازي طمع‏کار است و بي‏چيز است؟  ---   که حافظ بخشدش او را سمرقند و بخارا را
کسي که دل بدست آرد که محتاج بدن‏ها نيست  ---   که صائب بخشدش او را سر و دست و تن و پا را

و نهايتا به اين شعر مي‏رسيم که با کمي تغيير در وزن حافظ را مسئول تمام اين دعاوي مي‏داند :

چنان بخشيده حافظ جان! سمرقند و بخارا را  ---   که نتوانسته تا اکنون کسي پس گيرد آنها را
از آن پس بر سر پاسخ به اين ولخرجي حافظ  ---   ميان شاعران بنگر فغان و جيغ و دعوا را
وجود او معمايي است پر از افسانه و افسون  ---   ببين! خود با چنين بخشش معما در معما را

پگاه و بخشندگی حافظ

بيا حافظ که پنهانی من و تو دور از اين غوغا  ---   به خلوت با هم اندازيم اين دل‌های شيدا را
رها کن ترکِ شيرازی! بيا و دختر لر بين!  ---   که بر يک طره‌ی مويش ببخشی هر دو دنيا را
فزون بر چشم و بر ابرو فزون بر قامت و گيسو  ---   نگر بر دلبر جادو که تا ته خوانده دريا را
شبی گر بختت اندازد به آتشگاهِ آغوشش  ---   ز خوشبختی و خوش‌سوزی نخواهی صبح فردا را
شنيدم خواجه‌ی شيراز ميان جمع میفرمود  ---   پگاه است آنکه پس گيرد سمرقند و بخارا را
بدين فرمايش نيکو که حافظ کرد می‌دانم  ---   مگر ديگر به آسانی کسی ول می‌کند ما را

هرآنکس چیز می‌بخشد، به زعم خویش می‌بخشد     یکی شهر و یکی جسم و یکی هم روح و اجزا را

کسی چون من ندارد هیچ در دنیا و در عقبا       نگوید حرف مفتی چون ندارد تاب اجرا را

این وسط پیدا کنید پرتقال فروش را ... !

از زبان پسرک :

     تو به من خندیدی و نمی دانستی 
     من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم 
     باغبان از پی من تند دوید 
     سیب را دست تو دید 
     غضب آلود به من کرد نگاه 
     سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک 
     و تو رفتی و هنوز  
     سال‌هاست که در گوش من آرام آرام 
     خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم 
     و من اندیشه کنان غرق در این پندارم 
     که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

                         - حمید مصدق ( خرداد ۱۳۴۳) -

از زبان دخترک :

     من به تو خندیدم 
     چون که می دانستم
     تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی 
     پدرم از پی تو تند دوید 
     و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه 
     پدر پیر من است
     من به تو خندیدم 
     تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم 
     بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و 
     سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک 
     دل من گفت: برو 
     چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تو را…. 
     و من رفتم و هنوز سال‌هاست که در ذهن من آرام آرام 
     حیرت و بغض تو تکرار کنان 
     می دهد آزارم 
     و من اندیشه کنان غرق در این پندارم 
     که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت

                        -  فروغ فرحزاد -

از زبان پدر دخترک :

     او به تو خندید و تو نمی دانستی  
     این که او می داند  
     تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی  
     از پی ات تند دویدم  
     سیب را دست دخترکم من دیدم  
     غضب‌آلود نگاهت کردم  
     بر دلت بغض دوید  
     بغض ِ چشمت را دید  
     دل و دستش لرزید  
     سیب دندان زده از دست دل افتاد به خاک  
     و در آن دم فهمیدم  
     آنچه تو دزدیدی سیب نبود  
     دل ِ دُردانه من بود که افتاد به خاک  
     ناگهان رفت و هنوز  
     سال‌هاست که در چشم من آرام آرام  
     هجر تلخ دل و دلدار تکرار کنان  
     می دهد آزارم  
     چهره زرد و حزین ِ دختر ِ من هر دم   
     می دهد دشنامم  
     کاش آنروز در آن باغ نبودم هرگز  
     و من اندیشه کنان غرق در این پندارم  
     که خدای عالم  
     ز چه رو در همه باغچه ها سیب نکاشت؟

                        -  مسعود قلیمرادی -

از زبان سیـب :

     دخترک خندید و  
     پسرک ماتش برد  
     که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده  
     باغبان از پی او تند دوید  
     به خیالش می خواست  
     حرمت باغچه و دختر  کم سالش را 
     از پسر پس گیرد 
     غضب آلود به او غیظی کرد 
     این وسط من بودم  
     سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم  
     من که پیغمبر عشقی معصوم  
     بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق  
     و لب و دندان ِ  
     تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم  
     و به خاک افتادم  
     چون رسولی ناکام  
     هر دو را بغض ربود  
     دخترک رفت ولی زیر لب این را می‌گفت 
     او یقیناً پی معشوق خودش می‌آید  
     پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود   
     مطمئناً که پشیمان شده بر می‌گردد  
     سال‌هاست که پوسیده ام آرام آرام  
     عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز   
     جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم  
     همه اندیشه کنان غرق در این پندارند  
     این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت 

                         - جواد نوروزی -

همه شب نماز خواندن، همه روز روزه رفتن

همه ساله از پی حج سفر حجاز کردن
زمدینه تا به کعبه سر و پا برهنه  رفتن

دو لب از برای لبیک به گفته باز کردن
شب جمعه ها نخفتن ، به خدای راز گفتن

ز  وجود بی نیازش  طلب  نیاز کردن
به مساجد و  معابد همه  اعتکاف  کردن

 ز ملاهی و  مناهی همه  احتراز کردن
به حضور  قلب ذکر  خفی و  جلی  گرفتن

 طلب  گشایش کار  ز کارساز کردن
پی  طاعت الهی به  زمین  جبین  نهادن

  گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن
به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن

ز  مبادی حقیقت گذر  از  مجاز  کردن
به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد

که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن
به خدا قسم که کس را ثمر  آنقدر نبخشد

 که  به روی  نااميدي در  بسته باز  کردن

"شیخ بهایی"

در آستانه‌ی سال جدید و عید و نوروز ، لطفاً از نیازمندان نیز دست‌گیری نماییم

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿۴۲﴾

پس بگذارشان ياوه گويند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شده‏ ملاقات نمايند (۴۲) 

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ ﴿۴۳﴾

روزى كه از گورها[ى خود] شتابان برآيند گويى كه آنان به سوى پرچم‌هاى افراشته مى دوند (۴۳)          

 خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾

ديدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است ،

اين است همان روزى كه به ايشان وعده داده مى‏شد (۴۴)

سوره معراج – آیه 42-44

من حقم است هشت گرفتم چرا که من

یک جمله هم نساخته ام با دوازده!

با چند نمره باشد اگر رد نمی شوی

یک، دو، سه... هفت، هشت، نه آقا دوازده

بی تو تمام اهل قیامت رفوزه اند

ای نمره‌ی قبولی دنیا، دوازده!

ثانیه‌های کند توسل می آورند

یا صاحب الزمان خدا، یا دوازده!

حالا که ساعت تو چشم خدا یکی است

آقا چقدر مانده زمان تا دوازده؟

حالا اگر نشد ولی یک روز می‌شود

ساعت به وقت شرعی زهرا (س)، دوازده!

از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمودند:

ایمان مؤمن کامل نمی‌شود تا اینکه دارای 103 خصلت در فعل و عمل و نیت و باطن و ظاهر گردد. 

آنگاه امیرالمومنین( ع) فرمودند:  یا رسول الله آن 103 خصلت کدامند؟
فرمودند یا علی از جمله صفات مؤمن اینست که:

الباقی در ادامه مطلب !

.:::  نوای بی نوای ما با زبان شیرین آذری  :::.

گونده منه باش ووران ایندی منه داش وورور.

ایندی منه داش ووران اوزگلره باش وورور.

اوزگه اگر داش وورا دردینه دوزمک اولار.

باخ بورا سوز بوردادی داشلاری یولداش وورور…

( معنی: )

اونی که هر روز به من سر میزد امروز به من سنگ میزنه.

اونی که امروز به من سنگ میزنه به بیگانه ها سر میزنه.

بیگانه اگه سنگ بزنه دردشو میشه تحمل کرد.

ببین منو حرف من اینجاست سنگ‌هارو دوست میزنه…

پیغام گیر تلفن بابا طاهر :

تلیفون کرده ای جانم فدایت!      الهی مو به قوربون صدایت!
چو از صحرا بیایم نازنینم        فرستم پاسخی از دل برایت !

در این واپسین روزهای سال 2012 میلادی شاید این نیز فصلی دیگر برای ما رقم زند که تازه آغاز امتحانات دانشگاهی ماست...  

لذا تو این مدت 50 روزه‌ی امتحانات شاید فرصتی دست ندهد که به این فضای مجازی سر زده و بگوییم آنچه را که می‌گفتیم...

از همه‌ی دوستانی که وقت کافی و وافی را دارند خواهشمندیم سنگر را تا حضور مجدد ما حفظ نمایند ...

و در صورت امکان برایمان دعا بفرمایند:

"ماییم و نوای بی‌نوایی     نامردی اگر دعا نفرمایی"

یه چندتا شعر هم از کتیبه‌ی "مشروط الشعرا" در ادامه مطلب برای امت مظلوم دانشجو گذاشتیم تا در این ایام غم‌بار امتحانات مطالعه نموده ، باشد تسلای خاطر همه‌ی این عزیزان...

شب یلدا ز راه آمد دوباره        بگیر ای دوست! از غمها کناره

شب شادی وشور و مهربانی است        زمان همدلی و همزبانی است

در آن دیدارها تا تازه گردد        محبت نیز بی اندازه گـردد

به هرجا محفلی گرم و صمیمی است      که مهمانی درآن رسمی قدیمی است

به دور هم تمام اهل فامیل         شده بر پا بساط میوه – آجیل

ز خوردن خوردنِ این شام چلّه         شود مهمان حسابی چاق و چلّه!!

همه با انتظاری عاشقانه         نظر دارند سوی هندوانه!

نشسته با تفاخر  توی سینی          کنارش چاقویی را هم ببینی

چو گردد قاچ قاچ آن هندوانه          شود آب از لب و لوچه روانه!

بساط خنده و شادی فراهم         اس ام اس می رسد پشت سر هم

جوانان آن طرف تر  جوک بگویند         دل از گرد و غبار غم بشویند

کسی را گر صدایی نیم دانگ است         در این محفل پی تولید بانگ است!!

زند با “ای دل ای دل”  زیر آواز         ز بعد آن  “هاهاها”یی کند ساز!

ببندد چشم و جنباند سرش را         بخواند شعرهای از برش را!

چنین با شور و نغمه – شعر و دستان        خرامان می رسد از ره زمستان

شمردم من ز چلّه تا به نوروز        نمانده هیچ؛ جز  هشتاد و نه روز !

کنون معکوس بشمارید یاران        که در راه است فصل نوبهاران…

شعر فوق العاده زیبای :  قرن دوهزار بعلاوه یک !!

پشت سر قرنی که طی شد
پیش رو صد برگ تازه
انتخاب آدمی چیست ؟
زندگی یا مرگ تازه ؟

قرن طوفان تباهی
قرن باران سیاهی
گریه های از ته دل
خنده های اشتباهی

قرن غم های حقیقی
دلخوشی های مجازی
لحظه لحظه در ترقی
صنعت تابوت سازی

قرن تخریب تفاهم
انفجار آشنایی
قرن مریم های موجی
لاله های شیمیایی

قرن تبعید محبت
موسم پژمردن دل
قرن تکثیر تقلب
قرن خنجر خوردن دل

پاک بازی رو به کاهش 
نانجیبی در فزونی
سینه سینه در سرایت
دشمنی های عفونی

قحطی سبزینه و گل
قتل عام رود و جنگل
گفتمان حلق قمری
با گلوگاه مسلسل

اتفاق خنده بر لب
غربت گل در صحاری
پیش کش ها : مرگ مرهم
ارمغان ها : زخم کاری

قرن تنهایی و تلخی
فصل فقر و نامرادی
گورهای دسته جمعی
خانه های انفرادی

روزگار سست عهدی
قرن سخت افزار و سیدی
زایش ویروس وحشت
انتشار ناامیدی

قرن غرب و حرب و آتش
فصل طاعون های شرقی
استخوان های شکسته
نردبان های ترقی

روی لب های مدارا
نقش لبخندی معطل
مهربانی ها خلاصه
کینه ورزی ها مفصل

عرصه ی دل های خالی
دست های ظاهراً پر
بی توقف در تکاپو
خط تولید تنفر

قرن فرصت های فاسد
لحظه های نامناسب
قرن استعفای عاشق
قرن استیلای کاسب

رفته تا اوج ثریا
شاخص سردرگمی ها
در نخاع مهربانی
ترکش نامردمی ها

قرن ترویج حرامی
عرصه ی ایمان انبوه
بی وفایی های واجب
مهربانی های مکروه

رشد روزافزون خنجر
کاهش میزان مردی
نسل مجنونان عاشق
خسته از لیلا نوردی

قرن زردی ، قرن حذف ِ
ارغوانی ها ، گلی ها
قرن شلیک کلاغان
در گلوی کاکلی ها

موسم نوآوریها
برگ ریزان بهاری
زندگی های مکرر
مرگ های ابتکاری

قرن از اصلی رمیدن
قرن غلتیدن به فرعی
قرن دین را سر بریدن
با اصول ذبح شرعی

عشق در خط مقدم
پاتک بی وقفه ی نان
وای بر رزم آور دل
بشکند گر خط ایمان

بَلَى مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿۸۱﴾

آرى ، كسى كه بدى و کار زشت کند و گناهش او را در ميان گيرد ، پس چنين كسانى اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود .

وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿۸۲﴾

و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند آنان اهل بهشتند و در آن جاودان خواهند ماند .

سوره بقره

امام سجاد (ع) :   اگر کسی از سمت راست تو آمد و به تو ناسزا گفت و آنگاه به سمت چپت رفت و عذرخواهی کرد، عذرش را بپذیر.

شهادت بزرگمرد مناجات، سرور سجده كنندگان، امام عابدان و عارفان، بر همه جویندگان راه سبز وصال تسلیت باد...

 ای جلوه ی آیات خدا  حضرت سجاد                    وی قافله سالار سخن خانه ات آباد

شمشیر دعای تو بریده ست سر شرک                   تا بوده چنان بوده و تا هست چنین باد

مردی به امام سجاد عرض کرد :  من تو را برای خدا بسیار دوست می‌دارم.

امام (ع) سر به زیر انداخت و آنگاه چنین گفت :

خدایا !  به تو پناه می‌برم از آنکه به خاطر تو مرا دوست بدارند در حالی که تو مرا دشمن می‌داری.

سپس به آن مرد فرمود :

من نیز به خاطر کسی که تو مرا به خاطر او دوست داری ، دوست دارم .

خدا كافران را لعنت كرده و براى آنها آتش فروزانى آماده كرده است :

قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَإِلاَّ تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿۴۷﴾

گفت پروردگارا من به تو پناه مى‏برم كه از تو چيزى بخواهم كه بدان علم ندارم و اگر مرا نيامرزى و به من رحم نكنى از زيانكاران باشم .

سوره هود - آیه 47

وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا ﴿۳۶﴾

و چيزى را كه بدان علم ندارى دنبال مكن زيرا گوش و چشم و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد .

سوره اسراء - آیه 36

چقدر خنده داره که یک ساعت خلوت با خدا دیر و طاقت فرساست ،  ولی 90 دقیقه بازی فوتبال مثل باد میگذره ....

چقدر خنده داره که یک ساعت عبادت در مسجد طولانی به نظر میاد ،  اما یک ساعت فیلم دیدن به سرعت میگذره ...

چقدر خنده داره که خوندن یک صفحه از قرآن سخته ،  اما خوندن مجلات ورزشی و حوادث آسونه ....

چقدر خنده داره که برای عبادت و کارهای مذهبی وقت کافی در برنامه پیدا نمی‌کنیم ،  اما بقیه برنامه ها رو سعی میکنیم تا آخرین لحظه هم که شده انجام دهیم ...

چقدر خنده داره که شایعات روزنامه ها رو به راحتی باور میکنیم ،  اما سخنان قرآن رو به سختی باور میکنیم ...

چقدر خنده داره ...

چقدر خنده داره که ما اسماً مسلمان ،  اما رسماً به دور از اسلام هستیم ...

آیا اینطور نیست ... ؟

امام صادق (ع):

محبوب ترین برادرانم نزد من کسی است که عیب های مرا به من هدیه دهد...

امام صادق (ع):

با گنهکار دوستی مکن، زیرا از گناه خود به تو هم یاد میدهد...

امام باقر (ع):

خداوند با آدم زشتگوی بدزبان دشمن است... و برحذر باشید از دشمنی خدا... !

پیامبر اسلام (ص):

سه چیز از اخلاق پسندیده است:

با آنکس که ازتو بریده، بپیوندی.

به آنکه تورا محروم ساخته عطا کنی.

از آنکه برتو ستم کرده بگذری.

پیامبر اسلام (ص):

ای مؤمن، از لجاجت بپرهیز که اولش نادانی و آخرش پشیمانی است !

امام علی (ع):

مؤمن برادرش را سرزنش نمیکند،

به او خیانت نمیکند،

او را متهم نمیکند،

از یاری اش باز نمی ایستد،

و از او بیزاری نمیجوید !

امام علی (ع):

ای مردم! بدانید هرکس صاحب زبانش نباشد (ونتواند ازآن مراقبت کند) پشیمان خواهد شد!

امام علی (ع):

باید بیشترین سخن شما یاد خدا باشد (نه استفاده از الفاظ معدوم)!